8 MEI 2014. - Koninklijk besluit houdende de bepaling van de bevoegdheid van het Bestuur van de medische expertise en tot wijziging van sommige bepalingen inzake arbeidsongevallen in de overheidssector
FILIP, Koning der Belgen,
Aan allen die nu zijn en hierna wezen zullen, Onze Groet.
Gelet op de wet van 3 juli 1967 betreffende de preventie of de schadevergoeding voor arbeidsongevallen, voor ongevallen op de weg naar en van het werk en voor beroepsziekten in de overheidssector, artikel 4, § 2, lid 3, ingevoegd bij de wet van 19 oktober 1998;
Gelet op het koninklijk besluit van 24 januari 1969 betreffende de schadevergoeding ten gunste van de personeelsleden van de overheidssector, voor arbeidsongevallen en voor ongevallen op de weg naar en van het werk;
Gelet op het koninklijk besluit van 12 juni 1970 betreffende de schadevergoeding, ten gunste van de personeelsleden van de instellingen van openbaar nut, van de publiekrechtelijke rechtspersonen en van de autonome overheidsbedrijven, voor arbeidsongevallen en voor ongevallen op de weg naar en van het werk;
Gelet op het koninklijk besluit van 13 juli 1970 betreffende de schadevergoeding ten gunste van sommige personeelsleden van overheidsdiensten of overheidsinstellingen van de lokale sector, voor arbeidsongevallen en voor ongevallen op de weg naar en van het werk;
Gelet op het advies van de Inspecteur van Financiën, gegeven op 17 april 2013;
Gelet op de akkoordbevinding van de Minister voor Begroting, gegeven op 28 november 2013;
Gelet op het protocol nr. 189/3 van 17 december 2013 van het Gemeenschappelijk Comité voor alle overheidsdiensten;
Gelet op advies nr. 55.297/2 van de Raad van State, gegeven op 3 maart 2014, met toepassing van artikel 84, § 1, eerste lid, 2°, van de wetten op de Raad van state, gecoördineerd op 12 januari 1973;
Op de voordracht van de Minister van Volksgezondheid, de Minister belast met Ambtenarenzaken en de Staatssecretaris voor Ambtenarenzaken en op het advies van Onze in Raad vergaderde Ministers,
Hebben Wij besloten en besluiten Wij :
HOOFDSTUK I. - Wijziging van het koninklijk besluit van 24 januari 1969 betreffende de schadevergoeding ten gunste van personeelsleden van de overheidssector voor arbeidsongevallen en voor ongevallen op de weg naar en van het werk
Artikel 1. Artikel 8 van het koninklijk besluit van 24 januari 1969 betreffende de schadevergoeding ten gunste van personeelsleden van de overheidssector voor arbeidsongevallen en voor ongevallen op de weg naar en van het werk, gewijzigd bij koninklijke besluiten van 7 juni 2007, van 26 november 2012 en van 1 december 2013, wordt vervangen als volgt :
"Art 8. Het Bestuur van de medische expertise wordt aangeduid :
- om het causaliteitsverband na te gaan tussen het arbeidsongeval en de letsels;
- om het causaliteitsverband vast te stellen tussen het arbeidsongeval en de periodes van arbeidsongeschiktheid;
- om de consolidatiedatum, de percentage van blijvende arbeidsongeschiktheid en de percentage van hulp van derden vast te stellen.".
Het vaststellen van het causaliteitsverband tussen de periodes van arbeidsongeschiktheid en het arbeidsongeval omvat de afwezigheidscontrole niet.
Art. 2. In hetzelfde besluit wordt een artikel 8bis ingevoegd luidende :
"Art 8bis. Indien in het kader van opdrachten die door artikel 8 van dit besluit worden toevertrouwd aan het Bestuur van de medische expertise het slachtoffer zich niet aanbiedt bij het Bestuur van de medische expertise zonder geldige reden in te roepen, na twee keer in gebreke te zijn gesteld per aangetekend schrijven, deelt de minister of zijn gemachtigde hem zijn beslissing tot genezenverklaring zonder blijvende arbeidsongeschiktheid mee.".
Art. 3. Artikel 9 van hetzelfde besluit, vervangen bij het koninklijk besluit van 7 juni 2007 en gewijzigd bij het koninklijk besluit van 1 december 2013, wordt vervangen als volgt :
"Art. 9. § 1. Indien de tijdelijke arbeidsongeschiktheid 30 kalenderdagen of langer duurt, wordt het slachtoffer ambtshalve opgeroepen bij het Bestuur van de medische expertise om het percentage van blijvende ongeschiktheid te bepalen en, in voorkomend geval het percentage van de hulp van derden.
§ 2. Indien de tijdelijke arbeidsongeschiktheid minder lang duurt dan 30 kalenderdagen en indien het slachtoffer een medisch attest van genezing zonder blijvende arbeidsongeschiktheid verstrekt, deelt de minister of zijn gemachtigde per aangetekend schrijven een beslissing tot genezenverklaring zonder blijvende arbeidsongeschiktheid mee...
Pour continuer la lecture
SOLLICITEZ VOTRE ESSAI