12 JANUARI 2011. - Koninklijk besluit betreffende de toekenning van materiële hulp aan asielzoekers die beroepsinkomsten hebben uit een activiteit als werknemer
VERSLAG AAN DE KONING
Sire,
De wet van 12 januari 2007 betreffende de opvang van asielzoekers en van bepaalde andere categorieën van vreemdelingen (hierna « de wet ») kent de asielzoekers en bepaalde andere categorieën van begunstigden een recht op materiële hulp toe dat hen de mogelijkheid moet bieden een menswaardig leven te leiden. De wet zet de belangrijkste bepalingen van de Richtlijn 2003/9/EG van de Raad van de Europese Unie van 27 januari 2003 tot vaststelling van minimumnormen voor de opvang van asielzoekers in de Lidstaten om in Belgisch recht.
Artikel 11 van deze richtlijn voorziet de mogelijkheid voor de asielzoeker om, onder bepaalde voorwaarden, toegang te hebben tot de arbeidsmarkt. Deze bepaling stelt met name dat de lidstaten de voorwaarden voor deze toegang moeten vastleggen voor de asielzoekers met een asielaanvraag waarover geen enkele uitspraak in eerste aanleg werd gedaan binnen een termijn van een jaar na de indiening van de asielaanvraag.
Om deze bepaling in Belgisch recht om te zetten, keurde U op 22 december 2009 het koninklijk besluit tot wijziging van artikel 17 van het koninklijk besluit van 9 juni 1999 houdende uitvoering van de wet van 30 april 1999 betreffende de tewerkstelling van buitenlandse werknemers goed. Dit besluit maakt de toekenning van een arbeidskaart C mogelijk « aan de buitenlandse onderdanen die een asielaanvraag hebben ingediend na 31 mei 2007 en die zes maanden na hun asielaanvraag nog geen beslissing hebben gekregen van de Commissaris-generaal voor Vluchtelingen en Staatlozen totdat een beslissing wordt betekend door deze laatste of, in geval van beroep, totdat een beslissing wordt betekend door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen ». De maximale termijn van een jaar die de richtlijn voorzag, werd dus teruggebracht tot een termijn van zes maanden. Wat betreft de asielaanvragen die ingediend werden vóór de hervorming van de asielprocedure op grond van de wetten van 15 september 2006 en die nog in behandeling zijn bij het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen maakt dit zelfde besluit het ook mogelijk om een arbeidskaart C toe te kennen « aan de buitenlandse onderdanen die een asielaanvraag hebben ingediend vóór 1 juni 2007, waarvan de aanvraag ontvankelijk werd verklaard of waarover nog geen beslissing werd genomen met betrekking tot de ontvankelijkheid, tot wanneer een beslissing wordt genomen inzake de gegrondheid van hun aanvraag tot erkenning als vluchteling door de Commissaris-generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen of, in geval van beroep, door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen ».
Om de problemen die voortvloeien uit de gelijktijdige ontvangst van professionele inkomsten en van het genot van materiële hulp op grond van de wet, werd voor de asielzoekers die materiële hulp verkrijgen en werken, in de wet een artikel 35/1 ingevoegd, door middel van het artikel 35 van de wet houdende diverse bepalingen van 28 april 2010. Deze bepaling machtigt U ertoe de voorwaarden en de modaliteiten te bepalen voor de toekenning van de opvang, in de zin van artikel 3, tweede lid, van de wet, aan de asielzoeker wanneer deze over professionele inkomsten beschikt. De machtiging omvat dan een dubbele mogelijkheid om deze kwestie te regelen. Enerzijds kunt U de voorwaarden en modaliteiten bepalen voor de terugbetaling van de materiële hulp in verhouding tot de ontvangen professionele inkomsten. De tweede grondslag van Uw machtiging nodigt U uit om de voorwaarden en modaliteiten vast te leggen voor de wijziging of de opheffing van de verplichte plaats van inschrijving. Het kernidee dat weerhouden werd, bestaat uit een systeem van forfaitaire en progressieve terugbetaling van de materiële hulp voor de asielzoekers die over professionele inkomsten beschikken en die ofwel geen bepaalde werkzekerheid hebben, ofwel geen zeker inkomensniveau halen. Voor de asielzoekers die aan deze twee voorwaarden tegelijk voldoen, voorziet het besluit de opheffing van de verplichte plaats van inschrijving. Op deze manier wordt het in de wet bepaalde principe uitgewerkt, volgens hetwelk de bepaling van het respectievelijke toepassingsgebied van elk van beide regelingen gebonden is aan de professionele situatie van de asielzoeker, en onder meer afhangt van het type arbeidsovereenkomst, alsook van het bedrag van de ontvangen professionele inkomsten.
Huidig besluit is dus bedoeld om, zo evenwichtig mogelijk, het conflict te regelen dat kan ontstaan uit enerzijds, het fundamenteel recht op materiële hulp dat een menswaardig leven moet mogelijk maken en dat de asielzoeker geniet krachtens artikel 23 van de Grondwet en artikel 3, tweede lid, van de wet, en anderzijds, de inning van professionele inkomsten die hem in staat kunnen stellen om, volledig of gedeeltelijk, een menswaardig leven te leiden.
Artikelsgewijze bespreking
Hoofdstuk 1 van het besluit dat U ter ondertekening wordt voorgelegd, bepaalt zijn toepassingsgebied evenals de algemene en transversale beginselen van de twee door de wet beoogde hypothesen.
Zoals hierboven reeds gesteld wordt, vermeldt artikel 1 dat huidig besluit de Richtlijn 2003/9/EG omzet, en in het bijzonder artikel 11 van deze Richtlijn.
Artikel 2 bepaalt het toepassingsgebied van het besluit zelf. De betrokken asielzoeker dient aan drie voorwaarden te voldoen opdat de bepalingen van dit besluit van toepassing zouden zijn op hem. Ten eerste verkrijgt hij materiële hulp in een opvangstructuur waar hij daadwerkelijk verblijft. Ten tweede moet hem een arbeidskaart C toegekend geweest zijn, in toepassing van artikel 17, 1°, van het koninklijk besluit van 9 juni 1999 houdende uitvoering van de wet van 30 april 1999 betreffende de tewerkstelling van buitenlandse werknemers. Ten derde moet hij, via deze arbeidskaart, over een arbeidsovereenkomst beschikken dat hem in staat stelt om een activiteit als werknemer op het Belgisch grondgebied uit te oefenen.
Artikel 3 stelt de modaliteiten in voor de controle door het Federaal Agentschap voor de opvang van asielzoekers (hierna « het Agentschap ») van de situatie van de asielzoeker die binnen het toepassingsgebied van huidig besluit valt.
De aldus betrokken asielzoeker dient de opvangstructuur waar hij gehuisvest is, ongeacht of deze beheerd wordt door het Agentschap of door een partner, schriftelijk op de hoogte te brengen van elk element in verband met zijn professionele situatie en met de evolutie van deze situatie. Indien de betrokken asielzoeker gehuisvest is bij een partner, dient de partner de informatie gegeven door de betrokken asielzoeker, zonder verwijl over te maken aan het Agentschap. Het betreft hier onder meer de verkrijging van een arbeidskaart C, de afsluiting van een arbeidsovereenkomst, een kopie van deze arbeidsovereenkomst, de volledige of gedeeltelijke wijziging van zijn arbeidsovereenkomst, de evolutie van de tewerkstellingsduur van de werknemer of van zijn loon, de gegevens in verband met de arbeidsuren.
Deze informatieverplichting rust op de asielzoeker krachtens artikel 15/1 van de wet, dat recentelijk via artikel 32 van de wet van 28 april 2010 houdende diverse bepalingen werd ingevoerd. Deze wettelijke basis komt, voor zover nodig, tegemoet aan de bezwaren die de asielzoeker zou kunnen inbrengen op basis van artikel 22 van de Grondwet tegen artikel 3 van het besluit dat U ter ondertekening wordt voorgelegd.
Het laatste lid van artikel 2 bepaalt dat het Agentschap over een recht beschikt om de bedragen die de asielzoeker had moeten betalen als bijdrage tot de materiële hulp, intresten inbegrepen, terug te vorderen wanneer deze opzettelijk of uit nalatigheid verzuimd heeft om de vereiste informatie over te maken of wanneer de betrokken asielzoeker misleidende informatie overmaakte. Indien de asielzoeker die een zodanig verzuim beging onder de voorwaarden voor de toepassing van de opheffing van de verplichte...
Pour continuer la lecture
SOLLICITEZ VOTRE ESSAI