WET op het gebruik der talen in gerechtszaken. (NOTA : Raadpleging van vroegere versies vanaf 01-01-1985 en tekstbijwerking tot 24-11-2006), de 15 juin 1935
HOOFDSTUK I. - Gebruik der talen voor de burgerlijke rechtbanken en de rechtbanken van koophandel van eersten aanleg.
Artikel 1.
Art. 2.
Art. 2bis.
Art. 3. (De bij artikel 2 vastgestelde regel geldt insgelijks voor de vredegerechten en, wanneer de vordering het bedrag, vastgesteld in artikel 590 van het Gerechtelijk Wetboek, niet overschrijdt, voor de politierechtbanken van het arrondissement Brussel die zitting houden in de aangelegenheden bedoeld in artikel 601bis van hetzelfde Wetboek en wier rechtsgebied uitsluitend uit Vlaamse gemeenten bestaat gelegen buiten de Brusselse agglomeratie.)
(Hij is eveneens van toepassing op de vorderingen die worden ingesteld voor de rechtbank van eerste aanleg, de arbeidsrechtbank, (de rechtbank van koophandel en, wanneer de vordering het bedrag vastgesteld in artikel 590 van het Gerechtlijk Wetboek overschrijdt, de politierechtbanken die zitting houden in de aangelegenheden bedoeld in artikel 601bis van het Gerechtelijk Wetboek, waarvan de zetel in het arrondissement Brussel is gevestigd), wanneer een zaak voor de rechtbank aanhangig wordt gemaakt op grond van een territoriale bevoegdheid bepaald door een plaats welke zich op het grondgebied van een van voormelde gemeenten bevindt.)
Art. 4. § 1. (Behoudens de gevallen van artikel 3 wordt het gebruik der talen voor geheel de rechtspleging in betwiste zaken voor de gerechten van eerste aanleg waarvan de zetel in het arrondissement Brussel is gevestigd, (en, wanneer de vordering het bedrag vastgesteld in artikel 590 van het Gerechtelijk wetboek overschrijdt, voor de politierechtbank van Brussel die zitting houdt in de aangelegenheden bedoeld in artikel 601bis van hetzelfde Wetboek) geregeld als volgt :)
De akte tot inleiding van het geding wordt in het Fransch gesteld, indien de verweerder woonachtig is in (het Frans taalgebied); in het Nederlandsch, indien de verweerder woonachtig is in (het Nederlands taalgebied); in het Fransch of in het Nederlandsch, ter keuze van den eischer, indien de verweerder woonachtig is in eene gemeente van de Brusselsche agglomeratie of geen gekende woonplaats in België heeft.
De rechtspleging wordt voortgezet in de taal der akte tot inleiding van het geding, tenzij de verweerder, voor alle verweer en alle exceptie, zelfs van onbevoegdheid, vraagt dat de rechtspleging in de andere taal wordt voortgezet.
§ 2. De bij de vorige alinea voorziene aanvraag wordt mondeling gedaan door den verweerder die in persoon verschijnt; zij wordt schriftelijk ingediend, wanneer de verweerder bij lasthebber verschijnt. Het geschrift moet van de hand zijn van verweerder en door hem zelf onderteekend; het (...) blijft aan het vonnis gehecht.
De rechter doet op staanden voet uitspraak. Hij kan weigeren op de aanvraag in te gaan, indien uit de elementen van de zaak blijkt dat de verweerder eene toereikende kennis bezit der taal gebruikt voor het opmaken der akte tot inleiding van het geding. De beslissing van den rechter moet met redenen omkleed zijn; zij is voor verzet noch voor beroep vatbaar. Zij is uitvoerbaar op de minuut en voor registratie, zonder andere rechtspleging noch vormvereischten; de uitspraak van de beslissing, zelfs in afwezigheid van partijen, geldt als beteekening.
(§ 3. Dezelfde aanvraag tot voortzetting in de andere taal mag, onder dezelfde voorwaarden, worden gedaan door de verweerders die gedomicilieerd zijn in een der volgende gemeenten : Drogenbos, Kraainem, Linkebeek, Sint-Genesius-Rode, Wemmel, Wezembeek-Oppem.)
Art. 5.
De akte van rechtsingang wordt in het Nederlands opgesteld en de rechtspleging wordt in deze taal voortgezet, tenzij de verweerder, vóór elk verweer en elke exceptie, zelfs van onbevoegdheid, vraagt dat de rechtspleging in het Frans wordt voortgezet.
In dat geval wordt gehandeld overeenkomstig de bepalingen van artikel 4, § 2.
Wanneer de rechter de vraag inwilligt, verzendt hij de zaak naar de politierechtbank van Brussel.
Art. 6. § 1. Wanneer, in dezelfde zaak, verscheidene verweerders zijn en, krachtens artikel 4, de akte tot inleiding van het geding in het Fransch of in het Nederlandsch moet gesteld worden, naar gelang de verweerder woonachtig is in (het Frans taalgebied) of in (het Nederlands taalgebied), wordt, voor het opstellen dier akte, de eene of de andere dezer talen gebruikt, naar gelang dat de meerderheid der verweerders in (het Frans taalgebied) of in (het Nederlands taalgebied) woonachtig is.
Bij de berekening van die meerderheid, komt de verweerder, die geen gekende woonplaats heeft, niet in aanmerking.
In geval van gelijkheid, wordt de akte tot inleiding van het geding gesteld in het Fransch of in het Nederlandsch, volgens de keus van den eischer.
§ 2. Wanneer, in dezelfde zaak, verscheidene verweerders zijn en, krachtens (artikel 4), de keus van de taal der rechtspleging aan den verweerder behoort, wordt de taal gebruikt die door de meerderheid wordt gevraagd. Evenwel kan de rechter weigeren op die aanvraag in te gaan, indien uit de elementen van de zaak blijkt, dat de verweerders voldoende de taal kennen, die werd gebruikt voor het opmaken van de akte tot inleiding van het geding. In geval van gelijkheid, duidt de rechter zelf de taal aan, waarin de rechtspleging moet voortgezet worden, daarbij rekening houdende met de noodwendigheden der zaak.
Zijne beslissing moet met redenen omkleed zijn; zij is voor verzet noch voor beroep vatbaar en is uitvoerbaar op de minuut en voor de registratie, zonder eenige andere rechtspleging noch vormvereischte. De uitspraak van de beslissing geldt als beteekening, zelfs in geval van afwezigheid der partijen.
Art. 7. § 1. (Wanneer de partijen eenstemmig vragen dat de rechtspleging wordt voortgezet in het Nederlands of het Duits voor de in het artikel 1 genoemde gerechten, of in het Frans of het Duits voor de in de artikelen 2 en 3 genoemde gerechten, of in het Duits voor de in artikel 4, § 1, genoemde gerechten, of in het Nederlands voor de in artikel 2bis genoemde gerechten, wordt de zaak verwezen naar het gerecht van dezelfde rang dat in een ander taalgebied gevestigd is en het meest nabij is of naar het gerecht van dezelfde rang uit dat taalgebied, dat door de partijen gezamenlijk wordt gekozen.
Wanneer de partijen voor de in artikel 2bis genoemde gerechten eenstemmig vragen dat de rechtspleging in het Frans wordt voortgezet, wordt de rechtspleging voor datzelfde gerecht in het Frans voortgezet.
De aanvraag bedoeld in deze paragraaf moet door de eiser gedaan worden in de inleidende akte. Zij kan ook door de verweerder worden gedaan. Beide partijen moeten ze aanvaarden voor alle verweer en exceptie, ook die van onbevoegdheid.)
(§ 1bis. Wanneer de verweerder, wonende in één van de gemeenten van de kantons Moeskroen en Komen of in een van de gemeenten van het kanton Sint-Martens-Voeren, vraagt dat de rechtspleging in het Nederlands wordt voortgezet voor de in het eerste artikel aangeduide rechtsmachten, of in het Frans voor de in artikel 2 aangeduide rechtsmachten, wordt de rechtspleging in die taal voortgezet voor de vrederechter; de zaak wordt verwezen naar de dichtst bij de woonplaats van de verweerder gelegen rechtsmacht van dezelfde rang en met een andere taalregeling, waar het gaat om een zaak die te berechten is door de rechtbank van eerste aanleg die in eerste instantie uitspraak heeft te doen, of door de rechtbank van koophandel (dan wel door de politierechtbank, wanneer zij kennis neemt van de vorderingen bedoeld in artikel 601bis van het Gerechtelijk Wetboek).
Beroep tegen de vonnissen van de vrederechter wordt, volgens dezelfde regel, ingesteld voor de rechtsmacht van het andere taalregime, dat overeenstemt met de taal van het vonnis.
De aanvraag moet worden gedaan vóór alle verweer en alle exceptie, zelfs van onbevoegdheid, Zij wordt schriftelijk ingediend wanneer de verweerder bij lasthebber verschijnt.)
§ 2. De rechter beveelt de verwijzing niettegenstaande de regelen der plaatselijke bevoegdheid. Zijn beslissing is noch voor verzet noch voor beroep vatbaar.
Zijn uitspraak, zelfs in afwezigheid van partijen, geldt als beteekening.
Ter benaarstiging van den griffier van de betrokken rechtbank, wordt een uitgifte van de beslissing overgemaakt aan den griffier van de rechtbank naar dewelke de zaak verwezen werd.
Ter benaarstiging van een van partijen, brengt de griffier de zaak op de rol, zonder kosten.
(Lid 5 opgheven)
Art. 7bis.
De bij de vorige alinea bedoelde aanvraag...
Pour continuer la lecture
SOLLICITEZ VOTRE ESSAI