16 APRIL 2013. - Koninklijk besluit tot wijziging van het koninklijk besluit van 8 april 1976 houdende regeling van de gezinsbijslag ten voordele van de zelfstandigen
VERSLAG AAN DE KONING
Sire,
De programmawet van 27 december 2012 bevat een titel « Sociale fraude en correcte toepassing van de wet ». Deze titel bevat een Hoofdstuk 6 « Betaling van de eerste bijdrage en toekenning van sommige uitkeringen ». Artikel 42 van deze programmawet voorziet in een administratieve geldboete ten aanzien van elke persoon die geen hoofdverblijfplaats in België heeft in de zin van de wet van 8 augustus 1983 tot regeling van een Rijksregister van de natuurlijke personen en ten aanzien van wie wordt vastgesteld dat hij zich heeft aangesloten bij een sociale verzekeringskas voor zelfstandigen zonder effectief een beroepsactiviteit aan te vatten (artikel 17bis, § 1bis van het koninklijk besluit nr. 38 van 27 juli 1967 houdende inrichting van het sociaal statuut der zelfstandigen zoals ingevoegd door het voornoemd artikel 42).
Het koninklijk besluit dat ik de eer heb Zijne Majesteit ter ondertekening voor te leggen, bindt de strijd aan tegen een zeer specifieke vorm van sociale uitkeringsfraude. De maatregel moet vermijden dat personen die niet beschikken over een hoofdverblijfplaats in België zich fictief aansluiten bij een sociale verzekeringskas voor zelfstandigen teneinde het recht op gezinsbijslag te genieten, terwijl ze eigenlijk geen enkele beroepsactiviteit uitoefenen in België of dat zelfs helemaal niet eens van plan zijn.
Naar aanleiding van het advies nr. 52.971/1 van 27 maart 2013 werden de gewenste en gevraagde verduidelijkingen verstrekt, waarvan u hieronder een uiteenzetting vindt.
Er is geen sprake van schending van de grondwettelijke regels van de gelijkheid en de niet-discriminatie. Deze maatregel richt zich immers tot iedereen, ook tot personen met de Belgische nationaliteit, die hun hoofdverblijfplaats buiten België hebben en die een zelfstandige activiteit aanvangen. Het verschil in behandeling van beginnende zelfstandigen naargelang ze al dan niet in België hun hoofdverblijfplaats hebben, is o.a. gerechtvaardigd door de praktische problemen die rijzen bij de terugvordering van ten onrechte uitbetaalde gezinsbijslag indien de zelfstandige geen hoofdverblijfplaats heeft in België.
De aan het ontwerp ten grondslag liggende finaliteit in verband met de sociale fraudebestrijding is ingegeven door het algemeen belang en is niet onevenredig in het licht van het ermee nagestreefde oogmerk.
Artikel 1 voorziet daarom in een aanpassing van de tweede en derde paragraaf van het artikel 36 van het koninklijk besluit houdende regeling van de gezinsbijslag ten voordele van de zelfstandigen.
De tweede paragraaf van artikel 36 wordt uitgebreid met 2 nieuwe leden.
De huidige versie van de tweede paragraaf bepaalt dat de uitbetaling van de kinderbijslag voor een bepaalde maand wordt geschorst tot op het ogenblik dat de rechthebbende, overeenkomstig het koninklijk besluit nr. 38, voldaan heeft aan zijn verplichtingen met betrekking tot het tweede en het derde kwartaal voorafgaand aan dat waarop die bijslag betrekking heeft.
Aangezien een starter echter onmogelijk kan beschikken over een tweede en derde kwartaal voorafgaand aan het kwartaal waarop die kinderbijslag betrekking heeft, wordt op basis van het voornoemd koninklijk besluit van 8 april 1976 steeds (ook voor de periode gelegen vóór 1 juli 2008) de kinderbijslag van het eerste en het tweede trimester van onderwerping van een 'starter' betaald.
Uit de tekst van het voornoemd koninklijk besluit van 1976 zelf blijkt dit echter niet zo duidelijk. Daarom is het aangewezen, omwille van de leesbaarheid van dit koninklijk besluit, een extra (derde) lid in te voegen in artikel 36, § 2. Dit nieuwe, derde lid bepaalt dat in geval van het ontbreken voor de rechthebbende van een refertekwartaal, de gezinsbijslag betaald wordt tot het ogenblik waarop minstens dergelijk refertekwartaal bestaat.
Ingevolge de invoering van een 6° in § 3, artikel 36 (de opheffing van de band met bijdragen) op 1 juli 2008 door het koninklijk besluit van 24 juli 2008 tot aanvulling van artikel 36, § 3, van het koninklijk besluit van 8 april 1976 houdende regeling van de gezinsbijslag ten voordele van de zelfstandigen, werd § 2 van artikel 36 in feite zinloos. Toch werd deze bepaling behouden en dit omwille van de kinderbijslag die sinds 1976 in beraad stond wegens onbetaalde bijdragen. Het was immers geenszins de bedoeling dat deze geblokkeerde kinderbijslag door de wijziging in 2008 allemaal gedeblokkeerd werd.
Het nieuwe vierde lid van de tweede paragraaf concretiseert de strijd tegen een zeer specifieke vorm van sociale uitkeringsfraude. Er werd immers door de bevoegde diensten grootschalige fraude vastgesteld bij personen zonder hoofdverblijfplaats in België die een goedkope en makkelijke weg gevonden hadden om zich aan te sluiten als zelfstandige zonder ook maar enige (zelfstandige) activiteit uit te oefenen en door middel van een aansluitingsattest aanspraak te maken op gezinsbijslag voor kinderen die buiten België verblijven.
Daarom voorziet het nieuwe vierde lid van de tweede paragraaf dat de gezinsbijslag slechts mag worden uitbetaald aan een rechthebbende die geen vaste verblijfplaats heeft in België in de zin van de wet van 8 augustus 1983 tot regeling van een Rijksregister van de natuurlijke personen op het ogenblik waarop deze rechthebbende zijn verplichting met betrekking tot de bijdrage van het eerste kwartaal van onderwerping, overeenkomstig het koninklijk besluit nr. 38, heeft voldaan.
Er werd rekening gehouden met alle gemaakte opmerkingen.
Zo werd in het tweede lid van de aanhef de vermelding « artikel 36 » geschrapt.
In de inleidende zin van artikel 1 werden de woorden « gewijzigd bij het koninklijk besluit van 16 maart 2007 » vervangen door « laatstelijk gewijzigd bij het koninklijk besluit van 9 juli 2010 ».
Verder werd in de Nederlandse tekst van artikel 36, § 2, vierde lid het woord « Evenwel » in het begin van de zin ingevoegd.
Tot slot werden in de Nederlandse...
Pour continuer la lecture
SOLLICITEZ VOTRE ESSAI