Jugement/arrêt, Cour de cassation, 2020-03-24

P.21.1353.N Conclusie van advocaat-generaal Dirk SCHOETERS De cassatieberoepen zijn gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Antwerpen, correctionele zaken, van 6 oktober 2021 Procedurele voorgaanden 1. De eisers in cassatie werden als dader of mededader in de zin van artikel 66 van het strafwetboek, vervolgd uit hoofde van verschillende feiten van zogenaamde “plofkraken”, gekwalificeerd als opzettelijke vernieling van bouwwerken of vervoermiddelen met vermoeden van menselijke aanwezigheid, door het veroorzaken van een ontploffing, met verzwarende omstandigheden (telastlegging A), opzettelijke vernieling van onroerende goederen, zonder vermoeden van menselijke aanwezigheid, door het veroorzaken van een ontploffing, met verzwarende omstandigheden (telastlegging B), diefstal met braak (telastlegging C), poging diefstal met braak (telastlegging D), vernieling landelijke en stedelijke afsluitingen (telastlegging E) en vereniging van misdadigers (telastlegging F) 2. Bij arrest van het hof van beroep te Antwerpen, correctionele zaken, van 6 oktober 2021, werd op strafgebied, met éénparigheid van stemmen, geoordeeld als volgt: - wat betreft eiser I: - eiser I werd schuldig verklaard aan de feiten van de telastleggingen A.1, A.2, A.3, A.4, B.1, B.2, C.1, C.2, C.3, C.4, C.5, C.6, C.7, C.8, C.9, C.10, C.11, C.12, C.13, C.14, D, E.1, E.2 en F; - er werd vastgesteld dat eiser I zich in staat van wettelijke herhaling bevindt; - eiser I werd veroordeeld wegens de voormelde bewezenverklaarde vermengde feiten tot een gevangenisstraf van achttien jaar; - lastens eiser I werd de verbeurdverklaring uitgesproken van de in het arrest vermelde in beslaggenomen goederen. -Wat betreft eiser II: - eiser II werd schuldig verklaard aan de feiten van de telastleggingen A.1, A.2, A.3, A.4, B.1, B.2, C.1, C.2, C.3, C.4, C.5, C.6, C.7, C.8, C.9, C.10, C.11, C.12, C.13, C.14, D, E.1, E.2 en F; - er werd vastgesteld dat eiser II zich in staat van wettelijke herhaling bevindt; - eiser II werd veroordeeld wegens de voormelde bewezenverklaarde vermengde feiten tot een gevangenisstraf van achttien jaar; - lastens eiser II werd de verbeurdverklaring uitgesproken van de in het arrest vermelde in beslaggenomen goederen. Verder werden eisers veroordeeld tot betaling van de forfaitaire vergoeding, een bijdrage voor de financiering van het Fonds tot hulp aan slachtoffers van opzettelijke gewelddaden en aan de occasionele redders, een bijdrage voor de financiering van het Begrotingsfonds voor de juridische tweedelijnsbijstand (uitgezonderd eiser II die van juridische tweedelijnsbijstand geniet) en tot de kosten van de strafvordering en de burgerlijke vordering in beide aanleggen. Op burgerlijk gebied werden de vorderingen van de burgerlijke partijen ontvankelijk en gegrond verklaard, zoals nader gespecifieerd in het bestreden arrest. 3. Enkel eiser II voert in een memorie een middel aan. Ontvankelijkheid van de cassatieberoepen 4. Het arrest is wat betreft de burgerlijke rechtsvordering van de verweerder 7 bij verstek gewezen. De tegen die beslissing gerichte cassatieberoepen die zijn ingesteld tijdens de gewone termijn van verzet, zijn niet ontvankelijk. Verder blijkt uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan niet dat de eisers hun cassatieberoep hebben laten betekenen aan de verweerders, zoals vereist door artikel 427 Wetboek van Strafvordering. In zoverre gericht tegen de beslissingen op de burgerlijke rechtsvorderingen van de overige verweerders zijn de cassatieberoepen evenmin ontvankelijk. Het middel van eiser II. 5. Eiser II voert de schending aan van artikel 6 EVRM en de artikelen 7 en 8 Handvest Grondrechten EU. Eiser II verwijst naar de arresten van het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna genoemd “Hof van Justitie”) in de zaak “Steffensen” van 10 april 2003, “WebMindLicences” van 17 december 2015 en “La Qaudrature du Net e.a” van 6 oktober 2020(1), waaruit volgt dat, vanuit het beginsel van de doeltreffendheid van het Unierecht en het recht op een eerlijk proces, het bewijs verkregen middels schending van het Unierecht op dataretentie en de eraan gekoppelde fundamentele rechten, niet gebruikt mag worden bij de strafrechtelijke vervolging van een beklaagde, wanneer deze zich niet effectief kan uitspreken over dat bewijs, en wanneer dat bewijs betrekking heeft op iets waarover de rechter geen kennis heeft en dat een zwaarwichtige impact kan hebben op de vaststelling van de feiten. In het licht van hogervermelde rechtspraak zou de bewijsuitsluitingsregel voorzien in artikel 32 Voorafgaande Titel Wetboek van Strafvordering volgens eiser II te beperkend zijn en is de toepassing van artikel 32 Voorafgaande Titel Wetboek van Strafvordering niet verenigbaar met het Unierecht en de hoger vermelde rechtspraak van het Hof van Justitie, in het kader van de beoordeling van verkregen bewijsmateriaal in schending met het Unierecht inzake dataretentie. Ter onderbouwing van zijn middel stelt eiser II dat de bewaring van telefoongegevens enerzijds dermate technisch is dat eiser zich daar in wezen niet...