Arrêt Nº286673 de Conseil du Contentieux des Etrangers, 27/03/2023
| Judgment Date | 27 mars 2023 |
| Procedure Type | Plein contentieux |
| Judgement Number | 286673 |
| Court | Conseil du Contentieux des Etrangers (France) |
RvV X - Pagina 1 van 37
nr. 286 673 van 27 maart 2023
in de zaak RvV X / XI
Inzake:
X
Gekozen woonplaats:
ten kantore van advocaat E. VERSTRAETEN
Martelarenplein 20E
3000 LEUVEN
tegen:
de commissaris-generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen
DE WND. VOORZITTER VAN DE XIde KAMER,
Gezien het verzoekschrift dat X, die verklaart van Afghaanse nationaliteit te zijn, op 14 april 2022 heeft
ingediend tegen de beslissing van de commissaris -generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen van
14 maart 2022.
Gelet op artikel 51/4 van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het
verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen.
Gezien de nota met opmerkingen en het administratief dossier.
Gelet op de beschikking van 31 januari 2023 waarbij de terechtzitting wordt bepaald op 13 maart 2023.
Gehoord het verslag van rechter in vreemdelingenzaken H. CALIKOGLU.
Gehoord de opmerkingen van de verzoekende partij en haar advocaat H. VAN NIJVERSEEL loco
advocaat E. VERSTRAETEN en van attaché H. NUYTS, die verschijnt voor de verwerende partij.
WIJST NA BERAAD HET VOLGENDE ARREST:
1. Over de gegevens van de zaak
1.1. Verzoeker dient op 1 december 2020 een verzoek om internationale bescherming in. Hij wordt
gehoord op het Commissariaat-generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen (hierna: het CGVS) op
29 april 2021.
1.2. De commissaris-generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen (hierna: de commissaris-generaal)
neemt op 14 maart 2022 de beslissing tot weigering van de vluchtelingenstatus en tot weigering van de
subsidiaire beschermingsstatus.
Dit is de thans bestreden beslissing die luidt als volgt:
RvV X - Pagina 2 van 37
“A. Feitenrelaas
U verklaart de Afghaanse nationaliteit te bezitten en bent geboren en getogen in het dorp Abqol (district
Baghlane Jadid, provincie Baghlan) in een streek die werd gedomineerd door de taliban. U bent
soennitisch moslim en behoort tot de Moghol-stam net zoals uw vader; uw moeder is op haar beurt een
Pashtunse Nurzai. Zelf bent u religieus gehuwd met een dame genaamd B. M. en samen hebben jullie
drie zonen en één dochter. Jullie woonden allen in bij uw ouders in Abqol. Uw vader verdient zijn brood
met het verhandelen van koeien (i.e. kuddes aankopen en deze na enkele maanden terug verkopen aan
een hogere prijs). Verder heeft u drie zussen, waarvan twee gevestigd in het naburige Haji Qalifa en één
in uw eigen dorp. U ging nooit naar een reguliere school, maar volgde als kind wel koranlessen in de
madrassa gedurende vier à vijf jaar. U heeft nooit gewerkt in Afghanistan en u vulde uw dagen met het
zorgen voor uw vaders koeien.
Op een dag begaf u zich naar Shari Kuna (het districtscentrum dat onder controle van de overheid stond)
om boodschappen te doen. Toen u daar in een restaurant aan het lunchen was, werd u plotseling
benaderd door een politieman die zich bij u vervoegde aan uw tafel. Hij vroeg u van welk dorp u afkomstig
was, waarop u Abqol antwoordde, en hij vroeg u ook of u M. A. H., S. en S. (drie vooraanstaande
talibanfiguren uit uw streek) kende. Hierop antwoordde u dat u hen wel kent maar dat u geen contact met
hen hebt. Daarna lunchte de politieman en verliet hij het restaurant; zelf begaf u zich terug naar huis.
’s Anderendaags klopten er twee talibs aan uw deur die verkondigden dat ze u wilden meenemen. Uw
vader probeerde nog te bemiddelen door hen te zeggen dat hij u naar hun rechter of commandant kon
brengen mocht er iets zijn, maar zij luisterden niet en namen u onder dwang mee. De talibs brachten u
naar een jungle waar twee andere mensen van een talibanrechtbank aanwezig waren. Daar werd u
vastgebonden en op uw hele lichaam geslagen. De talibs beschuldigden u te hebben gespioneerd voor
en informatie te hebben doorgegeven aan de politie. U ontkende dit, waarop zij u foto’s toonden waarop
u te zien was samen met de politieman in het restaurant in Shari Kuna de dag voordien. U antwoordde
geen informatie over hen te hebben doorgespeeld aan de politie, maar zij bleven u urenlang slaan tot
bloedens toe, waardoor u dit leed uiteindelijk niet meer aankon en u genoodzaakt was (ten onrechte) toe
te geven dat u dat toch had gedaan, opdat ze zouden stoppen met slaan. Vervolgens begonnen uw
belagers u te filmen en diende u een bekentenis af te leggen. Er werden u namelijk twee incidenten
gedicteerd – bij het ene werden twee talibs gedood door het leger in Jangal Bagh en bij het andere
arresteerde het NDS er twee in Shara Gabib – en u moest die op film voordragen en zeggen dat u
informatie over deze personen had doorgegeven aan de overheid.
Diezelfde avond brachten de talibs u naar het dorp Haji Qalifa, waar u werd opgesloten in een kamer bij
een moskee. Gedurende de nacht hoorde u hen buiten communiceren door hun radio’s zeggende dat ze
u de dag nadien elders naartoe zouden brengen. Uit angst dat u zou worden vermoord besloot u rond
middernacht te ontsnappen en sprong u naar buiten door een raamopening in de muur. U begaf zich
daarna naar het huis van uw oom die drie blokken van de moskee woonde. ’s Anderendaags brachten uw
neven u naar het ziekenhuis van Shari Jedid; jullie reisden een stuk met de motorfiets, met de boot en
met de auto. U was er drie dagen opgenomen, waarna uw vader en uw oom u naar Shari Kuna brachten
waar u een onderkomen had bij familie van uw moeder. Uw vader nam toen foto’s van uw verwonde
lichaam met de intentie deze later samen met uw oom en een dorpsoudste te gaan voordragen aan een
talibanrechter om aan te tonen hoe men u behandeld had. Bij thuiskomst ontdekte uw vader een dreigbrief
van de taliban waarin u werd opgeroepen op hun rechtbank. Hij besprak vervolgens deze brief met de
dorpsoudsten, die hem het advies gaven u weg te sturen en niet met de foto’s naar de rechter te gaan
omdat er bewijs was van uw bekentenis, zijnde de video. Na 7 à 8 dagen ondergedoken te leven in Shari
Kuna vatte u uw vertrek aan op 12 of 13 mizan 1398 (Gregoriaanse kalender: 4 of 5 oktober 2019).
Via Iran, Turkije, Bulgarije, Servië, Bosnië, Kroatië, Slovenië, Italië en Frankrijk reisde u naar België waar
u ongeveer één jaar en twee maanden later toekwam. Op 1 november 2020 deed u bij de Dienst
Vreemdelingenzaken (DVZ) een verzoek om internationale bescherming. Enkele maanden na uw vertrek
uit Afghanistan kwam de taliban naar uw huis en werden er bedreigingen geuit, hierbij verwijzend naar uw
ontsnapping.
Mocht u terugkeren naar uw land van herkomst, vreest u te worden gedood door de taliban.
Ter staving van uw verzoek legt u de volgende documenten neer: uw taskara (origineel), de taskara van
uw vader (origineel), een dreigbrief (origineel), een bundel foto’s en een enveloppe.
B. Motivering
Na grondige analyse van het geheel van de gegevens in uw administratief dossier, moet vooreerst worden
vastgesteld dat u géén elementen kenbaar hebt gemaakt waaruit eventuele bijzondere procedurele noden
kunnen blijken, en dat het Commissariaat-generaal evenmin dergelijke noden in uw hoofde heeft kunnen
vaststellen.
RvV X - Pagina 3 van 37
Bijgevolg werden er u geen specifieke steunmaatregelen verleend, aangezien er in het kader van
onderhavige procedure redelijkerwijze kan worden aangenomen dat uw rechten gerespecteerd worden
en dat u in de gegeven omstandigheden kunt voldoen aan uw verplichtingen.
Verder werd door het CGVS vastgesteld dat op basis van uw verklaringen niet kan worden besloten tot
het bestaan van een persoonlijke vrees voor vervolging zoals bedoeld in de Vluchtelingenconventie van
Genève of een reëel risico op het lijden van ernstige schade zoals bepaald in de definitie van subsidiaire
bescherming. De reden hiervoor is dat er geen geloof kan worden gehecht aan uw voorgehouden
problemen met de taliban.
Om te beginnen rijzen er twijfels omtrent het ontstaan van deze problemen. Naar eigen zeggen begon
alles toen u op restaurant was in het districtscentrum, een politieman daar een kort gesprek met u
aanknoopte en naderhand bleek dat iemand toen een foto van jullie had genomen die nadien in handen
viel van de taliban (CGVS p.10-11). Deze gang van zaken kan echter weinig overtuigen, gelet op uw
verklaringen over uw leefwereld en uw dagelijkse bezigheden in Afghanistan. Hiernaar gepeild, beschreef
u dat u nooit gewerkt heeft en dat u zich nergens mee bezighield buiten het feit dat u dag in dag uit in uw
huis bleef om voor de koeien te zorgen (CGVS p.8-9). Slechts één keer in de maand, om de twee maanden
of driemaandelijks begaf u zich eens naar het districtscentrum voor boodschappen of nieuwe koeien
(CGVS p.12-13). Met dit alles in het achterhoofd lijkt het toeval wel zeer groot dat er net op het moment
van uw (korte) gesprek met de politieman iemand aanwezig was in het restaurant die u herkend had, en
dat die persoon ook nog eens contact zou hebben met de taliban van uw streek, die toch wel behoorlijk
ver van de stad af lag (i.e. zo’n 45 à 50 minuten met de auto; CGVS p.12). En mocht dit al het geval zijn,
valt het bovendien moeilijk te begrijpen dat deze persoon zodanig gealarmeerd was door uw babbel met
de politieagent dat hij besloot onmiddellijk een foto van jullie te nemen, vermits u zelf aangaf dat iedere
dorpeling die de stad bezoekt wel eens ondervraagd wordt door de politie (CGVS p.15) en niets in uw
dagelijks leven erop wees dat u ook maar enige banden had met de overheid. Nog minder plausibel is dat
de taliban uit uw streek u kon herkennen aan de hand van de foto in kwestie, laat staan dat zij zo uw adres
konden achterhalen. U stelde immers zelf dat de foto van veraf werd genomen, dat u erop stond in
zijaanzicht en dat u niet doorhad dat iemand u aan het fotograferen was (CGVS p.14). Dat u er
desondanks wel herkenbaar op was (CGVS p.14), kan bijgevolg moeilijk worden gevolgd daar u of de
politieagent daar logischerwijze iets van opgemerkt moeten hebben, echter haalt u zoiets niet aan. Dat de
taliban u kon herkennen omdat u ‘s anderendaags dezelfde kleren droeg als tijdens uw restaurantbezoek,
zijnde uw gewoonlijke bruine kleren (CGVS p.14), lijkt overigens maar vergezocht aangezien menig
persoon uit uw streek er een dergelijke kledingstijl op moet hebben nagehouden. Bij dit alles komt ook
nog eens dat uw verklaringen over uw gesprek met de politieman niet volledig consistent bleken. U
gevraagd letterlijk te beschrijven wat hij van u vroeg, verklaarde u dat, toen hij drie personen opnoemde,
u antwoordde dat u hen kende, dat zij in uw dorp woonden en dat u verder enkel bezig was met uw koeien
en daarom geen contact had met hen (CGVS p.12 -13), zonder meer. U later gevraagd waarom deze
agent niet meer druk op u uitoefende, beweerde u plots dat u hem ook zou geantwoord hebben dat alle
plaatsen (rond uw dorp) onder de controle van die drie personen vallen (CGVS p.13), hetgeen meer
informatie betreft dan u aanvankelijk aangaf. Daarnaast beschreef u in uw vrije relaas dat de politieman
na jullie gesprek het restaurant verliet (CGVS p.10) terwijl u later preciseerde dat hij na jullie gesprek eerst
nog bleef lunchen en daarna pas het restaurant verliet (CGVS p.12-13).
Wat het vervolg van uw verhaal betreft, moet worden opgemerkt dat u er evenmin in slaagde dit op een
geloofwaardige wijze voor te stellen. Zo verklaarde u dat de taliban u ’s anderendaags kwam halen uit uw
huis en u onder dwang meenam, eerst naar de jungle en vervolgens naar een moskee (CGVS p.10). Uit
uw beschrijvingen blijkt dat zij u in deze jungle gedurende 4 à 6 uur slagen toebrachten over uw hele
lichaam, waardoor u verwond was, bont en blauw stond en overal met bloedingen te kampen had (CGVS
p.15-16). U moest achteraf zelfs gedurende drie dagen in het ziekenhuis worden opgenomen waar men
u injecties toediende tegen de pijn (CGVS p.18). Rekening houdend met de lichamelijke toestand waarin
u zou hebben verkeerd, komt het bijzonder bedenkelijk over dat u rond middernacht (oftewel slechts
enkele uren later) er waarlijk in slaagde door een raam te klauteren en drie blokken verder te stappen
naar het huis van uw oom (CGVS p.16-17). De situatie die u beschrijft is bevreemdend en mist realiteitszin.
Hiermee geconfronteerd, kon u louter stellen dat uw pijn niets was tegenover de vrees voor uw leven op
dat moment (CGVS p.17), wat echter geen logische verklaring biedt voor voorgaande bedenking, zeker
gelet op de ernst en de mate van de verwondingen waarnaar u verwees (en die moeten blijken uit het
fotomateriaal dat u neerlegt). Aangaande deze gebeurtenissen werd bovendien een opvallende
tegenstrijdigheid vastgesteld, hetgeen de zaken er niet geloofwaardiger op maakt. U getuigde namelijk
ten overstaan van het CGVS dat de taliban u vanuit uw huis eerst meenam naar een andere plaats – later
preciseerde u dat dit een jungle was (CGVS p.11-12) – dat zij u op die plek filmden en dat zij u, toen dit
afgelopen was, naar de moskee in Haji Qalifa brachten waar u werd opgesloten in een kamer (CGVS
p.10). Uit uw verklaringen opgetekend bij de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) blijkt dan weer dat zij u
eerst in de jungle (i.e. in het bos) slagen toebrachten, dat zij u vervolgens naar een kamer in de moskee
Pour continuer la lecture
SOLLICITEZ VOTRE ESSAI