Décision judiciaire de Raad van State, 9 décembre 2021
| Date de Résolution | 9 décembre 2021 |
| Juridiction | Cassatie |
| Nature | Arrest |
RAAD VAN STATE, AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK
VIIe KAMER
A R R E S T
nr. 252.363 van 9 december 2021 in de zaak A. 233.386/VII-41.081
In zake : Nicolas DE SCHUTTER bijgestaan en vertegenwoordigd door advocaten Thomas Eyskens en Sebastiaan De Meue kantoor houdend te 1000 Brussel Bischoffsheimlaan 33 bij wie woonplaats wordt gekozen
tegen :
de PROVINCIE ANTWERPEN
-------------------------------------------------------------------------------------------------- I. Voorwerp van het beroep
1. Het cassatieberoep, ingesteld op 8 april 2021, strekt tot de nietigverklaring van arrest nr. RvVb-A-2021-0681 van de Raad voor Vergunningsbetwistingen (hierna: RvVb) van 25 februari 2021 in de zaak 1920-RvVb-0108-A.
II. Verloop van de rechtspleging
2. Het cassatieberoep is toelaatbaar verklaard bij beschikking van 10 mei 2021.
Verzoeker heeft een toelichtende memorie ingediend.
Eerste auditeur Wouter De Cock heeft op 22 september 2021 een verslag opgesteld, op grond van artikel 16 van het koninklijk besluit van 30 november 2006 tot vaststelling van de cassatie-procedure bij de Raad van State.
VII-41.081-1/11
De partijen zijn opgeroepen voor de terechtzitting, die heeft plaatsgevonden op 25 november 2021.
Staatsraad Pierre Lefranc heeft verslag uitgebracht.
Advocaat Sebastiaan De Meue, die verschijnt voor verzoeker, is gehoord.
Eerste auditeur Wouter De Cock heeft een met dit arrest andersluidend advies gegeven.
Er is toepassing gemaakt van de bepalingen op het gebruik der talen, vervat in titel VI, hoofdstuk II, van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973.
III. Feiten
3. Op 8 augustus 2019 verleent de provincie Antwerpen aan Julie Boschmans een omgevingsvergunning voor het verplaatsen en regulariseren van een skateramp en de afbraak van een niet-vergunde fietsenstalling op een perceel dat lot 1 vormt “binnen de omschrijving van een vergunde niet-vervallen verkaveling ‘1972/6’ van 15 februari 1972” (hierna: de verkaveling) en “op grond van artikel 2 bestemd wordt voor alleenstaande bebouwing”.
4. Het bestreden arrest verwerpt de vier middelen en bijgevolg het beroep van verzoeker.
VII-41.081-2/11
IV. Onderzoek van de middelen
-
Eerste middel
Standpunt verzoeker
5. Verzoeker voert de schending aan van de artikelen 1.02 en 2.01, 1° en 4°, van de voorschriften van de verkaveling (hierna: ‘verkavelingsvoorschriften’) omdat in het bestreden arrest “wordt vastgesteld dat de vergunningsaanvraag rechtstreeks aan de verkavelingsvoorschriften wordt getoetst” en de door hem “aangevoerde strijdigheid met de verkavelingsvoorschriften […] volgens de RvVb uit[gaat] van een foute interpretatie van het voorschrift omtrent de bouwdiepte, waarbij wordt besloten dat deze niet zijn geschonden, en het middelonderdeel ongegrond is”.
In een eerste middelonderdeel voert verzoeker aan dat de verkavelingsvoorschriften uitsluitend de oprichting van een eengezinswoning toelaten, en dus niet enige andere bebouwing die niet voor bewoning is bestemd. “Een skateramp is geen woning, laat staan een eengezinshuis. Hoewel in het bestreden arrest uitdrukkelijk wordt erkend dat de kavel bestemd is voor ‘alleenstaande bebouwing’, oordeelt de [RvVb] ten onrechte dat een skateramp ‘binnen de bouwstrook vrij geplaatst [kan] worden’”. Daarnaast betoogt verzoeker dat de skateramp in kwestie niet als een ‘gebouw’ kan worden beschouwd en dit noch in de zin van de verkavelingsvoorschriften noch in de spraakgebruikelijke betekenis van het woord.
In het tweede middelonderdeel betoogt verzoeker dat zelfs indien een skateramp als gebouw in de zin van de verkavelingsvoorschriften kan worden beschouwd, de RvVb de verkavelingsvoorschriften schendt door een onjuiste lezing te geven aan het voorschrift inzake bouwdiepte door te oordelen dat in dit voorschrift “afmetingen...
Pour continuer la lecture
SOLLICITEZ VOTRE ESSAI