Décision judiciaire de Raad van State, 5 juin 2019
| Date de Résolution | 5 juin 2019 |
| Juridiction | Nietigverklaring |
| Nature | Arrest |
RAAD VAN STATE, AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK
XIVe KAMER
A R R E S T
nr. 244.695 van 5 juni 2019 in de zaak A. 220.858/XIV-37.257
In zake : Justine DESTADSBADER bijgestaan en vertegenwoordigd door advocaat Myriam Van den Abeele kantoor houdend te 9000 Gent Nieuwebosstraat 5 bij wie woonplaats wordt gekozen
tegen :
de BELGISCHE STAAT, vertegenwoordigd door de minister van Binnenlandse Zaken die woonplaats kiest bij de Federale Politie DGR/JUR gevestigd te 1050 Brussel Kroonlaan 145A -------------------------------------------------------------------------------------------------- I. Voorwerp van het beroep
1. Het beroep, ingesteld op 1 december 2016, strekt tot de nietigverklaring van “[d]e beslissing van de dienst Rekrutering en Selectie van de federale politie [van 22 september 2016] waarbij verzoekster medisch ongeschikt wordt verklaard voor een functie bij de politie”.
II. Verloop van de rechtspleging
2. De verwerende partij heeft een memorie van antwoord ingediend en verzoekster heeft een memorie van wederantwoord ingediend.
Eerste auditeur Geert De Bleeckere heeft een verslag opgesteld.
XIV-37.257-1/19
De verwerende partij heeft een verzoek tot voortzetting van het geding en een laatste memorie ingediend. Verzoekster heeft een laatste memorie ingediend.
De partijen zijn opgeroepen voor de terechtzitting, die heeft plaatsgevonden op 9 januari 2019.
Staatsraad Kaat Leus heeft verslag uitgebracht.
Advocaat Myriam Van den Abeele, die verschijnt voor verzoekster en adviseur Ruben Goosens, die verschijnt voor de verwerende partij, zijn gehoord.
Eerste auditeur Geert De Bleeckere heeft een met dit arrest andersluidend advies gegeven.
Er is toepassing gemaakt van de bepalingen op het gebruik der talen, vervat in titel VI, hoofdstuk II, van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973.
III. Feiten
3.1. Verzoekster heeft zich bij de dienst Rekrutering en Selectie van de federale politie kandidaat gesteld voor de functie van inspecteur van politie.
3.2. Verzoekster slaagt in de volgende selectieproeven: de proef inzake cognitieve vaardigheden, de persoonlijkheidsproef en het selectiegesprek met de selectiecommissie.
Zij dient tevens te slagen voor de fysiek-medische geschiktheidsproef die twee luiken omvat, namelijk eensdeels het fysieke luik (het functioneel parcours) en, anderdeels, het medische luik.
XIV-37.257-2/19
3.3. Met een brief van 12 februari 2016 laat de directie van de dienst Rekrutering en Selectie weten dat verzoekster, in het kader van haar kandidaatstelling, is geslaagd voor het functioneel parcours dat zij op 28 januari 2016 heeft afgelegd.
3.4. Het medisch onderzoek vond plaats op 14 juli 2016.
Met een op 22 september 2016 gedateerde brief wordt namens de directeur van de dienst Rekrutering en Selectie aan verzoekster meegedeeld dat zij, na analyse van de resultaten van de klinische en technische onderzoeken, medisch ongeschikt wordt verklaard. Deze beslissing luidt:
“Na analyse van de resultaten van de klinische en technische onderzoeken werd u medisch ongeschikt verklaard voor een functie bij de Politie.
Deze beslissing werd genomen omwille van de volgende vaststelling(en): 1) Te kleine lichaamslengte. De minimaal vereiste lichaamslengte bedraagt 152 cm. U meet 151 cm hetgeen onvoldoende is. 2) Aanwezigheid van hartgeruis. 3) Aanwezigheid van verdachte naevus op de rug.”
Dit is de bestreden beslissing.
IV. Onderzoek van de middelen
A. Eerste middel
Uiteenzetting van het middel
4. In een eerste middel, dat zij in haar memorie van wederantwoord en in haar laatste memorie handhaaft, voert verzoekster een schending aan van “het materiëlemotiveringsbeginsel, het zorgvuldigheidsbeginsel, de artikelen 4.8, derde lid en 4.9, eerste lid, 3° UBPol in samenhang met Bijlage 4bis (lijst van de medische criteria) van UBPol en het artikel 4.9, vierde lid UBPol in samenhang met de artikelen 2 en 3 van de Wet van 29 juli 1991 betreffende de uitdrukkelijke motivering van bestuurshandelingen.”
XIV-37.257-3/19
In een eerste middelonderdeel zet verzoekster uiteen dat de bestreden beslissing de formelemotiveringsplicht schendt zoals die voortvloeit uit de artikelen 2 en 3 van de wet van 29 juli 1991 ‘betreffende de uitdrukkelijke motivering van bestuurshandelingen’ (hierna: de wet van 29 juli 1991), en uit artikel IV.9, vierde lid UBPol. Uit de bestreden beslissing blijkt niet waarom de aanwezigheid van hartgeruis en de aanwezigheid van een verdachte naevus op de rug tot de ongeschiktheid van verzoekster doen besluiten. Verzoekster wijst erop dat uit de bijlage 4bis bij het UBPol blijkt dat hartgeruis niet eens als hartafwijking wordt aangemerkt, en dat een chronische huidaandoening niet automatisch tot ongeschiktheid moet leiden doch individueel moet worden beoordeeld in het licht van de aard ervan, de omvang of verwikkelingen die het uitvoeren van normale opdrachten verhinderen. Wat de aanwezigheid van hartgeruis betreft, suggereert de bestreden beslissing niet eens dat het bij verzoekster vastgestelde fenomeen aanleiding kan geven tot verminderde inspanningscapaciteit, een verhoogd risico op hartritmestoornissen, voortijdig ernstig hartlijden of enige andere consequentie die twijfels kan doen rijzen omtrent haar medische geschiktheid. De concrete redenen waarom deze “aandoeningen” in hoofde van verzoekster tot ongeschiktheid moeten leiden, blijken niet uit de bestreden beslissing, zodat deze niet afdoende is gemotiveerd.
In een tweede middelonderdeel zet verzoekster nog uiteen dat niet blijkt dat of hoe de verwerende partij de bovenvermelde “aandoeningen” geapprecieerd heeft, en dat zij daarentegen deze “aandoeningen” als een absolute uitsluitingsgrond heeft gehanteerd wat strijdig is met de artikelen IV.8, derde lid, IV.9, eerste lid, 3°, UBPol, gelezen in samenhang met de bijlage 4bis ervan, waaruit voortvloeit dat een concrete beoordeling van deze lichaamskenmerken moet worden gemaakt om tot ongeschiktheid te kunnen besluiten.
In een derde middelonderdeel zet verzoekster uiteen dat met de bestreden beslissing een schending voorligt van de zorgvuldigheidsplicht en de materiële motiveringsplicht. De zorgvuldigheidsplicht is geschonden doordat niet blijkt dat de verwerende partij enig onderzoek heeft verricht naar aanleiding van
XIV-37.257-4/19
het vaststellen van het hartgeruis en de naevus (hoewel zij daartoe verplicht was). De verwerende partij beschikte dus niet over de onontbeerlijke gegevens om een beslissing te kunnen nemen. Verzoekster acht voorts de materiëlemotiveringsplicht geschonden doordat de vaststelling dat de naevus “verdacht” is, niet strookt met de bevindingen uit een dermatologisch onderzoek dat verzoekster op eigen verzoek heeft ondergaan, en doordat de aanwezigheid van hartgeruis haar niet belet heeft het fysieke luik van de proef (functioneel parcours en krachtproef) met succes af te leggen, waarbij tevens uit cardiologisch onderzoek op eigen verzoek van verzoekster blijkt dat het hartgeruis onschuldig is, en bezwaarlijk als hartafwijking die de ongeschiktheid van verzoekster zou verantwoorden, kan worden aangemerkt. Hieruit blijkt dat de naevus noch het hartgeruis deugdelijke materiële redenen zijn die de bestreden beslissing kunnen onderbouwen.
In haar memorie van wederantwoord doet verzoekster nog gelden dat de verwerende partij niet kan worden bijgetreden waar die stelt dat de bestreden beslissing is gestoeld op de vaststelling dat verzoekster niet over de vereiste lichaamslengte beschikt en dat de overige twee vaststellingen “louter informatief” zijn en vanuit een op de arbeidsgeneesheer rustende mededelingsplicht warden meegedeeld. Dit is onjuist. De verwerende partij verleent een verkeerde interpretatie aan verzoeksters uiteenzettingen. Verzoekster bekritiseert het gegeven dat de verwerende partij de vaststellingen (naevus en hartgeruis) opgeeft zonder...
Pour continuer la lecture
SOLLICITEZ VOTRE ESSAI