Dwangsom (Raad van State)

Het koninklijk besluit van 2 april 1991 tot regeling van de rechtspleging voor de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State inzake het bevel en de dwangsom, zoals laatst gewijzigd door het koninklijk besluit van 3 februari 2014 bepaalt dat een aantal artikelen van de algemene procedureregeling van toepassing zijn. De artikelen 66 en 67 van de algemene procedureregeling, waarin sprake is...

Het rechtsherstel waartoe de verwerende partij is gehouden impliceert op zich niet dat genoegdoening aan de verzoeker moet worden verstrekt in de zin zoals die het wenselijk acht.

De geldboete wegens kennelijk onrechtmatig beroep kan enkel aan een verzoeker worden opgelegd wanneer de Raad van State vaststelt dat het beroep te kwader trouw wordt ingesteld of met een oogmerk om te schaden of te misleiden of voortvloeit uit laakbare praktijken, die rechtstreeks aan de verzoeker zelf zijn toe te schrijven of dat het beroep niet wordt ingesteld om het doel te verkrijgen dat de...

De vernietiging door de Raad van State van de beslissing die naar aanleiding van de aanmaning van de verzoeker is genomen, impliceert niet dat moet worden besloten dat de verwerende partij "geweigerd heeft gehoor te geven" aan verzoekers aanmaning of zelfs "stilzwijgend" is gebleven na die aanmaning. Integendeel moet worden vastgesteld dat de verwerende partij na de voormelde aanmaning een...

Aan het Grondwettelijk Hof wordt de volgende prejudiciële vraag gesteld: "Schendt artikel 36 van de gecoördineerde wetten op de Raad van State de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in de interpretatie dat het aan de verzoekende partij op wier vordering reeds een dwangsom werd opgelegd, niet de mogelijkheid biedt om het opleggen van een bijkomende dwangsom of het verhogen van de reeds opgelegde...